Datę 25 czerwca 1530 roku powinien zapamiętać każdy ewangelik. Jest ona ważna z uwagi na fakt ogłoszenia na sejmie Rzeszy w Augsburgu Wyznania autorstwa Filipa Melanchtona. Wchodzi ono w skład Ksiąg Wyznaniowych Kościoła Ewangelicko – Augsburskiego.
Podczas miesięcznej podroży z Torgawy do Augsburga, Melanchton nadawał końcowy kształt Artykułom Torgawskim. Zdecydował się on nadać całości swojego opracowania charakteru Wyznania Wiary. Posiłkował się Artykułami Marburskimi opracowanymi wspólnie z Zwinglim oraz napisanymi przez Lutra Artykułami Szwabachaskimi. Wiedział, że w Augsburgu nie dają mu dojść do głosu. Marcin Luter zesłany na banicję nie mógł uczestniczyć w obradach.
Końcowa wersja Wyznania wiary, została przedstawiona Lutrowi, aby ten wyraził swoją opinię. Luter orzekł: „Przeczytałem apologię Filipa, i ta mi się prawie podoba, i nie umiałbym tu niczego poprawić ani zmienić, zresztą nawet by to nie wypadało, gdyż ja tak cicho stąpać nie umiem”. Wiedział bowiem że Melanchton nie chciał nikogo ugodzić. Wyznanie było już gotowe, ale aż do 25 czerwca nanoszono nieliczne poprawki.
Sejm otwarto 20 czerwca. Przybyły na sejm Karol V zaznaczył aby obradować głównie nad sprawą zagrożenia ze strony Turcji. Stany ewangelickie jednakże chciały aby koniecznie zająć się ich kwestią przed sprawą Turecką.
Przygotowano dwa egzemplarze Wyznania Wiary. Jedno w języku niemieckim, drugie w języku łacińskim. Obie wersje podpisane przez przedstawicieli stanów Ewangelickich. 25 czerwca 1530r nastąpiło odczytanie Wyznania. Wyznanie zwolenników Lutra zrobiło ogromne wrażenie na zgromadzonych, lecz sam cesarz zdrzemnął się, gdyż słabo znał niemiecki. Po odczytaniu pism, wręczono je Karolowi V. Niestety obydwa oryginały zaginęły.
Wyznanie Augsburskie zawierało przedmowę dedykowaną Cesarzowi Karolowi V. Większość współczesnych wydań Wyznania Augsburskiego tej przedmowy jednakże już nie posiada. Przedmowa napisana została w języku niemieckim przez kanclerza Saksonii Gregora Brücka, a następnie rękami Justusa Jonasa przetłumaczona została na łacinę. Przedmowa jest napisana tekstem neutralnym. Podobnie jak Melanchton w Wyznaniu Augsburskim, Brück starał się nikogo tą przedmową nie zrazić. Na samym początku wylicza cele przybycia do Augsburga: przede wszystkim rozwiązanie kwestii Tureckiej oraz pokojowe rozstrzygnięcie kwestii religijnej w Rzeszy. Pragnie aby Sejm rozwiał wszystkie religijne kwestie sporne i aby znów została przywrócona jedność chrześcijańska. Wykazuje, że sam edykt Cesarski miał ton nakazujący ugodę międzywyznaniową. Brück wspomina również wydarzenia z sejmu w Spirze i zarzucił Karolowi V, że ten nie chce rozwiązać sporu, i najchętniej by zwołał sobór, który kwestię tę by rozwiązał. Przeto prosi Cesarza o to, aby w razie gdyby sejm nie rozwiązał kwestii sporu, to dał im dojść do głosu na soborze. Brück wierzył, że kwestia sporu może zostać rozwiązana przez sobór powszechny.
Samo Wyznanie Augsburskie w dzisiejszych przekładach składa się z dwóch części. Pierwszą cześć stanowi 21 Głównych Artykułów Wiary, zaś drugą część stanowi 8 artykułów w których rozpatruje się zniesione nadużycia.
Wyznanie Augsburskie znalazło swoje miejsce w Księdze zgody. Chociaż nie wyszło z pod ręki samego Marcina Lutra, to jednak jest nasycone jego chęcią reformy Kościoła.
opr. Bartłomiej Polok